Уствари викендов е затишје пред бура! ↓↓↓
Планинарска тура Љубојно – Големо Езеро – Љубојно. Фантазмагории од бои, сцени, мотиви и импресии по преспанските падини на Баба Планина. Нам веќе драга и омилена дестинација – премин од Преспа кон пелагонискиот крај преку подпелистерските дразби – средно тешка планинарска тура со фино маркирана траса со релативно редовна и добра маркација. Многу облаци, многу шумски пејзажи, многу врвови, вода, магли, сонца и многу есен…многу есен. Баба – како стара мудрост, мистична и моќна.
Фино средени патоказни табли, со релативно непрецизни сатници, барем според нас – се движевме со средно опуштено темпо, повеќе попатни паузи за закрепнување и освежување, за мезе и берење плодови, и сето тоа никако не се вклопуваше во бројките од патоказите. Независно, маркациите за мерак и за поздрав.
Висовите на Баба мистериозно затворени, без најава што ни приредуваат како гостопримство.
Атмосфера на готика по и над падините – облаците и планината го играат танцот на дивоста.
Колоритна симфонија на есента – палетата на природата нуди најфини бои.
Епските сцени секогаш омилени – екипата во планинарски аџилак по Баба.
Како по принципот на превезот на Maya – секое разоткривање на видикот зад ниските облаци и маглата нудеше ново искуство на старата вистина – прв визуелен контакт со раскошноста на преспанските води.
Дрочната штедрост на природата – кој знае да ја ужива и користи, облагороден е.
Жестока динамика и интензитет на воздушни струења и облачни импресии.
За нагоре да влеземе во магловито-дождлив бран кој царуваше на повискоите делови.
Услови кои ќе не следат до целната одредница.
А таму, горе, на преминот, чудесии од дразби – симбиоза на врвови, облаци и многу есен…Најназад секогаш импресивниот Муза, пред него строгиот Голема Грива.
И мистичното изникнување на домот Големо Езеро, од средето на маглите – апансас се материјализираше пред нас…2.218 надморски метри кои внесуваат спој од див и нескротим немир и спокој, истовремено, во најсредето.
Сцена и глетка кои те тераат на онтолошки Молк. Неопислива убавина,
Екипно со мистичните води на Големото…
Облагородувачки поглед кон Пелагонија над која се разложуваат дебелите облаци – десно благата Мала Грива.
Заминуваме назад…со Муза, Грива и мистиката кои ги полнат зениците.
А од стамените врвови на Баба се шират убавини и моќни дразби на сите страни – Преспа како најубава импресија.
Раскошна убост со есенска одежда…
Кон осматрачницата со импресивен поглед кон преспанските падини на Баба Планина.
И збогување со сонцето за тој ден, прекрасна тура, прекрасни глетки, прекрасно искуство.
Фото и текст: Александар Војнески
