Александар Вучковски - сомелиер: Како македонските вина го освојуваат светот? ↓↓↓
Напред-назад… Напред-назад. Навнатре-нанадвор, малку на лево, малку на десно… Тој го извди телефонот да снима, а таа чувствуваше пот по челото, меѓу градите и по грбот. Скоро беше при крај со силите, продолжуваше напред-назад, а тој во екстаза, со блажена насмевка на лицето го следеше секое нејзино движење. Напред-назад, напред-назад, повторно и повторно.
Срцето ќе ѝ излеташе од градите, лицето ѝ беше црвено, кога почна да стенка од напор. Стенкањето стануваше сѐ посилно и посилно. На крај, тотално истоштена, таа извика:
– Добро бе идиот, не знам да паркирам паралелно, влези паркирај ти!
