Александар Вучковски - сомелиер: Како македонските вина го освојуваат светот? ↓↓↓
Тајеб ани Игенбаз, по занимање сточар, бил принуден да избере дали да го спаси својот 11-годишен син или неговите родители кога останале заробени под урнатините по разорниот земјотрес што го погоди Мароко.
Сточарот од мала заедница во планините Атлас вели дека бил ужаснат од одлуката што морал да ја донесе.
Тајеб бил со сопругата, двете деца и родителите во петокот вечерта во нивната мала камена куќа кога била погодена од најсилниот земјотрес што го погоди Мароко во последните 60 години. Неговата куќа сега е руина. Тој го однел репортерот на Би-Би-Си до урнатините. Покажува кон нив и вели: „Тука беа“.
„Сè се случи толку брзо. Кога се случи земјотресот, сите истрчавме до вратата. Тато спиеше, а јас викнав на мама да дојде, но таа остана да го чека“, се сеќава тој. Од другата страна ги видел само сопругата и ќерката.
Додека се враќал во урнатата зграда, Тајеб ги нашол и синот и родителите заробени под урнатините. Можел да ја види раката на неговиот син како ѕирка низ урнатините. Знаел дека мора да дејствува брзо и се упатил во правец на неговиот син Адам и очајнички копал низ урнатините за да го извлече.
Кога се свртел кон своите родители, заробени под голема камена плоча, вели дека било предоцна. „Морав да изберам помеѓу моите родители и мојот син“, вели тој со солзи во очите. „Не можев да им помогнам на моите родители бидејќи ѕидот падна над половина од нивните тела. Многу е тажно. Видов како моите родители умираат“, додава тој.
Тајеб ги покажува дамките на неговите светли фармерки велејќи дека тоа е крвта на неговите родители. Целата облека му останала во куќата, а поради земјотресот не можел да се пресоблече. Семејството сега живее со роднините во импровизирани шатори во близина на поранешната куќа. Тајеб вели дека сите негови пари биле во куќата и повеќето од неговите кози умреле.
„Тоа е како да се преродивте. Без родители, без дом, без храна, без облека“, вели тој. „Сега имам 50 години и морам да почнам одново“, додава тој. Не може да почне да размислува што да прави понатаму, но се сеќава на лекциите што му ги кажале родителите: „Тие секогаш велеа „биди трпелив, работи напорно, никогаш не се откажувај“.
Додека тој разговара со новинарот, пристигнува неговиот син Адам, облечен во дрес на Јувентус со името на Роналдо на грбот. Го гушка татко си. „Татко ми ме спаси од смрт“, вели со насмевка, јавува Би-Би-Си.
