Коментар: Продавање завист!

11:39, 03 април

„Постојната фама за нееднаквоста го има класичниот зачин. Прво, темата е една од најзлоупотребуваните во книгата на социјалистите. Истовремено, е добро уигран маневар од страна на владите во сите земји. Идејата е да се игра на децениското чувство на завист кое тлее во секој од нас: Зошто некој да има повеќе од мене? Зарем е „праведно“ некои луѓе или пак одредени земји да имаат одлични приходи додека другите од нас се мачиме да сврземе крај со крај?

Оваа тема не мести едни спроти други, создавајќи простор за политичарите да поентираат врз нашите инстинктинвни реакции. Познатата ефективна тактика и реторика на „социјална правда“ останува ефективен ковер кој политичарите секогаш го користат. Но, политиките кои одат во пакет со оваа реторика секогаш завршуваат во осиромашување на земјата и воспоставување „еднаквост во мизерија“.

Редистрибуција на богатството [пазете, на слободен пазар богатството е ВЕЌЕ ДИСТРИБУИРАНО согласно нашите направени избори да се купи од Х, да се продаде на У и сл.; зошто да се откажеме од оваа слобода и да им дозволиме на политичарите 1) да ни го ПОНИШТАТ веќе направениот избор; и 2) да го ЗАМЕНАТ нашиот избор со НИВЕН!?] всушност претставува крадење на слободите на секој од нас. Еднаквоста никогаш не се постигнува; богатството се пренесува на оние кои се моментално на власт, оние кои управуваат со редистрибутивните програми. Народот останува осиромашен, а оние кои се на власт сеуште се претставуваат како нивни спасители, борејќи се за „праведна редистрибуција“.“

Продавање завист, за жал на тоа се сведуваат анти-капиталистичките и анти-либералните политики.

Подготвено од: Либертаријански клуб Атлас

Габреш и Огражденик – изворскиот изобилен раскош над Велгошти

A V

15:36, 21 март

Ако некогаш се најдете во атарот на селото Велгошти, удобно и велелепно скрасено во подножјето на планинските пазуви, а сте желни и жедни за малку неконвенционални искуства и мераци кои ги нуди охридскиот крај, ова е тура која, како што ние така колоквијално си викаме, „вреди за сите пари“. И навистина вреди да се рашетате нагоре по гребенот Клучка, по течението на Сушица, над Велгошти, по Петрино, со изворите Габреш и Огражденик и надолу до Велгошти. Чудесен крај кој вреди да се посети повеќе пати. Патеката е одлично маркирана.

Патеката, фино маркирана доколку знаете да следите планинарска маркација, ќе ве одведе преку дрвеното самоделско мовче над Сушица, веднаш над селото.

А кога ќе кинисате нагоре, по течението на реката, на неколку места очите ќе ви ги наполнат водопадните глетки кои ги прави Сушица, особено кога водата во течението е пообилна и речниот тек е понадојден. Водопадите се секогаш радост при прошетките и мерак за погледот.

Како што патеката се извива нагоре, некогаш и по самиот раб на карпите, своевидниот кањонски засек кој го прави Сушица станува сè поимпресивен и поимпозантен пред чија длабочина и восхитувачка глетка ќе се почувствувате навистина мали и трошни. Следејќи ја патеката, ќе дојдете до отворот на пештерата за која има некое народно верување оти ако тргнете по нејзините подземни тунели, ќе стигнете кај манастирот Света Петка, над Велгошти.

И како што ќе искачувате нагоре, по планинарската патека, пред вас ќе се подаде црквата Пресвета Богородица, вгнездена на стрмните карпи на гребенот Клучка, надивсната над кањонот од Сушица. Адреналинската патека која води до црквичето импресионира со возвишена глетка.

А после краткиот одмор, или малку подолг, доколку сакате да уживате во пејзажите кои се простираат од ова место – комбинација од растителен свет, шума и карпи, можете да се препуштите на уживањето и задоволството да меракувате покрај речните води и најнепосредно да му се изнауживате на речниот тек и сцените кои се нижат покрај истиот.

Ушрте малку водопадни мераци и дразби

Доколку мудро и послушно го следите правецот на патеката која води нагоре по планинските падини, истата ќе ве однесе до манастирот Свети Никола, до кој од Велгошти води и широк макадамски пат кој се користи за дотаму да се стигне и со превозни средства. Манастирското опкружување, заедно со рибничките канали пред него, клупите за одмор и импресивните шопурки од чешмата кои бликаат со разладувачка вода, се место како создадено за да се препуштите на мирот и спокојот кои царуваат тука (секако, кога нема многу посетители).

А кога ќе кинисате нагоре, над манастирот, по патот кој веќе е следен од одлична маркација, пред вас ќе се спрострат чудесии од панорами, опули и визуелни импресии… кога ние го шетавме овој крај, имаше сериозно присуство на магла која ги покриваше Охридското Езеро, струшкиот крај и крајбрежје, но затоа врвовите на Јабланица ни се насмевнуваа од далечината и отпоздравуваа со своите снежни покривки.

Патеката нагоре, продолжува кон изворското место Габреш, кое блика со својот раскош под планинскиот срт кој продолжува долж масивот на Галичица.

Изворот Габреш

Маркациската инфо табла кај изворот

Во продолжение по планинските природни лавиринти и патеки, нагоре од Габреш, се отвораат шумски импресии и панорамски видици кои несвесно ќе ве натераат да поздапирате на секои неколку чекори и да си ги полните мислите, погледот, душата и телото со планински масиви во далечината, со широчина и со бистар воздух.

Со отворен видик, над шумските појаси, спокојно и со уживање се продолжува кон другиот изворски мерак од овој кррај, изворот Огражденик. Место кое е познато и како излетничка локација која локалното население често ја посетува, бидејќи се наоѓа покрај макадамскиот пат кој се врволи од Велгошти по планинските падини.

После освежувањето со огражденичките водни плисоци, без многу мака, надолу по широкиот пат, глетките полека ќе ве спуштаат кон Велгошти, од каде што и се почнува оваа тура.

Карпата според извесни преданија (со претпоставка дека е точно оваа) се вика Невестин камен поради приказната и легендата со која ја поврзуваат, а која вели дека млада невеста, гонета од еден разуздан Турчин, од овој камен скокнала во провалијата и си го одзела животот, за да си ја спаси честа пред налетот на немилосрдникот.

Оттука, надолу, кон селото, на одмор и продолжување на уживањето и авантурата во друг правец. Нам друштво ни правеше обилната магла која буквално цело време „течеше“ нагоре-надолу по стрмните падини на Галичица. Не толку афирмиран предел и природни убавини кои срдечно ви ги препорачуваме, за да ги видите и запознаете охридскиот крај и езерото од една поинаква перспектива.

Текст и фотографии: Александар Војнески

Карпите околу Трескавец – уникатен каменопис на природата

A V

14:49, 19 март

Дел од иницијациското карпесто патешествие кое може да го искуси секој еден патник-намерник кој со добра мисла би се упати по планинарската патека која од Прилеп, преку Маркови Кули, води до „стожерот на светот“ Трескавец.

Примордијален скок – импресија од стара мов врз уште постариот монолит во близина на Маркови Кули, на западната падина од ридот Зеленик

Дупен камен – на половина пат до Трескавец

Џез на карпите – над двете чешми после Дупен камен

Вистински axis mundi – стожерна карпа на падината под Трескавец и Златоврв

Истрајност на осаменоста – дрвениот самотник крај патот кон Трескавец

Контраст

Кубизам врз трескавечките карпи – многу векови пред појавата на Пикасо и екипата (исто и следната фотографија)

Контраст 2

Монолитна графика

Отисоци на Времето

Вечните патувачи

Видени од малку поинаков агол

Црниот човек и птиците

Шаманската карпа – вечна

Сфингата

Наковална и врвот Јумрија

Коментар: Секое социјалистичко дело завршува како студентскиот „Гоце Делчев“

K S

14:02, 12 март

Секое социјалистичко дело завршува како студентскиот дом Гоце Делчев. Ред за храна, која ја има само во строго определено време, катастрофални услови за живот, топла вода во ретки моменти, неснабдени продавници и на крајот корупција за да добиеш место… Зошто? Бидејќи целиот систем се заснова на непазарни, социјалистички мотиви.

(Доколку мотивите се пазарни, тој што ја нуди услугата „престој во студентски дом“, ќе мора да понуди подобра храна во секој момент, снабдени продавници, подобри соби и тн., и се разбира ќе има конкуренција меѓу домовите кој да привлече поголем број на студенти)

И ова со Гоце не е наше ексклузивно дело – цел социјалистички блок држави страдаше од истата болест со децении, пресликана во разни облици од општествениот живот. И на остатоците кои се засноваат на истите „социјални“ столбови им се случува истото, се разбира воглавно во посткомунистичките држави.

Ред за храна во „Гоце“

Ред за храна во советска Русија

Западниот свет, каде што „клетиот капитализам“ овозможува полн буџет нашол две решенија како се прават добри студентски домови.

1. Државата како сопственик да вложува пари (кои повторно во голем дел ќе ги лапне матната) и да се обиде да ја подобри состојбата.
2. Домот да се приватизира и конечно да застане на здрави нозе.

Не знам зошто, ама мене историската наука ме посоветува дека подобро е второто, особено во држава која нема либерална традиција.

П.С. За Гоце да заличи на асолен студентски дом веројатно се потребни многу повеќе пари, отколку да се изгради нов со ист толкав капацитет.
П.П.С. На времето (не знам за сега) се плаќаше пари за КЗЖ, демек културно-забавен живот, а всушност турбофолк диско кое бувта на 6-ти спрат…. на кого му текна на тоа, алал да му е!

Советска продавница во 1986
)

Пишува: Костадин Стојаноски

Куклица – легендата за проколнатите младенци

A V

13:05, 06 март

Народната легенда за прекрасното и импресивно вајарско ремек дело на Природата раскажува дека многу одамна, селото Куклица било сведок на голема љубовна трагедија. Момчето, во кое една девојка била бескрајно вљубена, се оженило со друга, поради што разочараната мома ги проколнала младенците.

Кога дошол денот на свадбената прослава, навидум сè било во ред со двете весели страни, и онаа од зетот и онаа од невестата: се собрале сватовите, стасале и другите гости, почнала веселбата и сè течело во најубав ред. Но, во моментот кога младенците се бакнале, клетвата од момата се остварила и сите свадбари се скамениле.

Скаменетите свадбари и денес сведочат за гневот, суровоста, но и за болката, скршеноста и љубовната разочараност на несреќната девојка. Селаните местото го нарекуваат „Весела свадба”, бидејќи сватовите останале насмеани, а младенците се скамениле во нежна прегратка. Поради овие скаменети “кукли”, и месноста го добила своето име – Куклица.

Судбината на девојката која ги проколнала младенците, според легендата, останува непозната. Како и многу други детали од народното предание.

Но, со својот раскош, импозантност и импресивна чудесна убавина, камените скулптури на „сватовите“ и денес даваат широка предлошка за човечката фантазија и имагинација, секој по свој вкус и убедување да си ја разубави и надополни приказната за несреќните младенци.

Едни од највпечатливите камени фигури на Куклица се зетот и невестата, кои се гледаат во очи, придружени од деверот и деверицата, а тука се и кумот и кумата. Отспротива, маркантна е композицијата меѓусебно поврзани природни камени скулптури кои ги претставуваат сватовите.

Од научен аспект, пак, науката вели дека камените фигури се создадени пред 10 милиони години, многу пред појавата на човечкиот вид на нашата планета. Вертикалната ерозија на вулканските карпи создала “кукли” со висина од десет и повеќе метри, кои и денес доминираат во питомата околина.

Со текот на времето, природната уметничка рака од нив извајала ретки ремек-дела. Како и да е, ваква “свадба” нема никаде на светот и ова место е заштитено од Агенцијата за природни реткости при Министерството за животна средина. Нешто слично има само во Србија, во местото Ѓавоља Варош.

Според локалното население, и во горно и во долно маало, двете разделени со еден рид, на секои 5-6 години „никнува“ по една нова „свадбена“ фигура.

Инаку, овие камени форми се наоѓаат во близина на раштрканото село Кулица (на околу 8 км од Кратово), на десната долинска страна на Крива Река, поточно на еродираниот дел од нејзината речна тераса, на надморска височина од 415-420 метри. Целата појава е распространета на површина од околу 0,3-0,4 km².

Има две групи на земјени пирамиди: оние во централниот дел на малата депресија во подножјето на ридот Дубица се поголеми (високи до 10 м), самостојни и во вид на земјени столбови; на исток (десно) од претходните, по страните на возвишението Забел се распоредени помали форми (високи до 5 м), блиску една до друга и често споени во подножјето.

Зимскиот раскош на гордата Јакупица – снег, сонце и Солунска глава

A V

11:03, 20 февруари

Гордо издигната над Нежилови стени, со врвен стремеж на кој се чини и небото му е ниска граница, стамена и строга се виши „нагризената пирамида“ на врвот Солунска глава. А таа глетка најимпресивно и најавтентично ги полни зениците кога ќе ја искусите од Долна бабина дупка, на 1.680 метри надморска висина, нешто помалку од 1.000 метри под горделивецот Солунска.

Изгрејсонце на Долна бабина дупка

Кога сте на Долна бабина и не можете да се наситите на возвишената и фасцинантна панорамска глетка која се шири пред вас, имате чувство како да сте дел од некоја разгледница, раскошен пејзаж „вкаменет“ во еден вечно траен миг на времепросторот.

Раскошната панорамска глетка на Солунска глава од Долна бабина

Кинисот кон Солунска глава, стандардно, започнува од планинарскиот дом Чеплес, кој се наоѓа на 1.450 метри висина, на падините на Јакупица, над селата Папрадиште и Нежилово. После иницијациското планинарско искуство кое го наметнува угорниот почеток на планинарската патека, од домот, низ старата букова шума, и релативно поспокојниот дел од патеката речиси „по изохипса“, исто низ буките, кој следи после него, пред вас ќе се отвори онаа неповторлива глетка од Долна бабина дупка која, иако вечно иста и убава, никако не ви дава да се наситите од убавината која ја нуди, па посакувате пак, и пак, да се навраќате таму.

Траги врз снегот

А секое искачување, на било кој врв од било која планина, независно од стрмнината или благите нагорнини, бара спокоен чекор, мирни мисли и слободен дух, за целосно да уживате во природната автентична уметност која е насекаде околу вас, од тревките и карпите, преку пространите падини и длабоките шуми, до врвовите и далечините краеви кои се шират наоколу, достапни за окото само од тие планински висини, кога се наоѓате над баналноста на секојдневието.

Парче природна уметност над Долна бабина

Џенг на облаците и планината на Нежилови стени – профил на Солунска глава

При искачувањето кон Солунска глава, неодминлива импресија крај која ќе мора да поминете е сестрата на Долна бабина – Горна бабина дупка, гигантомахиски примерок од планинска рупа која фасцинира со својата грандиозност и големина. Крај неа неодминливо ќе ги почувствувате првите „симптоми“ на човечката маленкост и ситничавост во однос на планинското величие.

Нагоре, кон Горна бабина дупка

Море од облаци, или „волна“ над низините

Снежните стреи на Горна бабина дупка

А таму горе, на и после сртот кај Горна бабина, ве чека белата тишина на ледената прегратка помеѓу планинските восхитувачки падини и чистиот снег. Насекаде околу вас владее една „бучна“ тишина на природата, која е диригирана од ветрот кој знае да задува и со големи брзини на тој простор, но и од спокојот на одмолчените дијалози на планината и небото, планината и околните врвови, снегот и стапалките, човекот и природата. А среде сета таа чудесна синестезија на тишина, белина, сјај, сонцевина и космички спокој во кој најгласно е отчукувањето на вашето срце кое си го чувствувате во грлото, се издигнува гордоста на Јакупица – Солунска глава.

Во засекот, таму на малото парче хоризонт, се подава Шара

Тука времето како да стои, а се бројат само деновите и ноќите

Еден и единствен, центарот на планинските врвови кај нас – Солунска глава

За случајно да не заборавите во ниту еден момент од искачувањето кон што стремите, кон каде сте кинисале и која е сатисфакцијата, и духовна, и ментална, и појавна која ве чека на врвот од планинскиот аџилак, природата се погрижила Солунска глава цело време да го имате во видно поле, да ве мами и повикува со својата молчалива строгост да му се приближите, да се искачите врз него и врз уште еден Врв од вашата психо-физичка настројба. И да, ќе го видите и Солунското поле, кое се простира десно од вас, побелено, покорно и спокојно спрострено под пирамидалниот врв. Десно од вас се стрмоглават Нежловите стени, непрепорачливи да ги набљудувате одгоре во зима, поради опасноста од одронување на снежните тераси кои се надвиснати над нив.

Лево се стрмоглават торжествените Нежилови стени

Аџилак и поклонение на планината

Врвот, и „преку“ него, до личниот Врв на психо-физичката опстојба

А кога ќе сигнете на врвот, не заборавајте, мислите нека ви бидат најгласното нешто кое ќе одекнува во и од вас, додека ја пиете и голтата со поглед велелепната природна убавина која „вришти“ од сите страни околу вас. И тогаш некако, како некоја вечна вистина, ни одѕвонуваат во мислите оние стихови на планинарот и филозоф Ферид Мухиќ, кои гарантирано се некој вид на духовен изблик и провидение во миг на екстатично соживување со Планината и Природата:

НЕ ТВРДИ НИШТО

На Врвот кога си, не тврди ништо:
Ни: Да! – ни: Не!
Сè ќе ти рече виежот волчи
Врвот е еден, ти си со Врвот!
Толку.
За сето останато, занесен, молчи.

И додека сте на врвот, не постои ништо друго освен вие и тој, и сета таа космологија на креаторот кој ја создал секоја пора, секој нишан, секоја убавина на огромното лице на природата. Кога ќе почувствувате дека доволно за овој пат сте консумирале од таа космичка енергија „по вертикала“ на гордиот axis mundi со кој привремено паралелно постоевте, спокојни и одморени, облагородени со сите видими и невидими дарови на мајката планина, слегувањето ќе ви биде како некој вид на заокружување на целокупното искуство, истовремено и успокојување на вашите духовни сили и ментална енергија. И од сето тоа ќе остане само чистата и бистра мисла, мирот во вас и желбата за некое наредно врвување на Солунска глава, во блиска и догледна иднина.

Денес е роден човекот кој ги прероди САД!

K S

16:00, 06 февруари

На денешен ден роден е Роналд Реган.

1980 година, кога стана претседател, САД беше во многу полоша ситуација во однос на 2008. Имаше инфлација од 30%, невработеност од 18%. Земјата беше поразена во Виетнам, и понижена на меѓународен план. Големите „кејнзијански умови“ од тоа време, како Пол Саумелсон, велеа дека најдоцна до 1990 година СССР ќе биде најголемата економска велесила. За него велеа дека бил полуписмен глумец кој незнаел ништо за „модерните економски“ односи.

Сепак, тој ги врати капиталистичите принципи кои САД ја издигнале во светска супер-сила. Ги намали даноците, ги намали социјалните трошоци, го ослободи капиталот од повеќето социјални регулативи, и како резултат на тоа во периодот 1981/88 се отворија 21 МИЛИОН работни места. САД во истиот период прими повеќе имигранти од било која друга високо-развиена земја, и сите изградија повисок животен стандард во однос на државите од каде доаѓаат.

20 години претходно, кога Реган говореше за нуклеарно разоружување, го правеа будала. 1987 година потпиша договор со Михаил Горбачов со кој беа укинати нуклеарните проектили од среден дострел. Тоа беше најголемото и најмасовното разоружување по Втората Светска Војна.

На крајот од 80-тите години, САД победи во економската трка со тогашната ЕЕЗ, се распадна СССР, и политиката на Реган ја воздигна земјата во единствената супер-сила на плантетата. Има луѓе кои душата ги боли кога ги слушаат овие факти, дека економската криза била победена со работа, а не со социјална политика. Особено фрустрирани на оваа тема се академските блебетала по општествени науки, на Универзитетите од Париз, до Москва. Тие сеуште млатат празна слама пробувајки да ги девалвираат придобивките од ерата на Роналд Реган.

Но како и да е, Реган ќе остане икона за сите оние кои веруваат дека слободата е основен цивилизациски предуслов за човековиот напредок.

Пишува: Виктор Трифуновски, претседател на Либертаријански Клуб Атлас

Објаснување на Биткоинот како на мало дете

K S

12:16, 04 февруари

Објасни ми го Биткоин-от како да сум петгодишно дете

– ако сеуште не можете да разберете што е Биткоин –

Прекрасен ден. Си седиме на клупа во парк. Имам едно јаболко. Ти го давам тебе. Сега ти имаш 1 јаболко, јас 0. Ова беше едноставно, така?

Да погледнеме што се случи:моето јаболко е физички кај тебе во раце. Ти знаеш дека го имаш. Јас сум тука; ти си тука. Го држиш јаболкото со свои раце. Не ни требаше трета страна да ни помогне да го направиме преносот. Не ни беше потребно ниту помош од Чичко Том да седи со нас и да ни потврди дека сум ти го дал јаболкото.

Јаболкото е твое! Јас не можам да ти дадам друго јаболко, бидејќи немам. Ниту го контролирам повеќе она кое ти го дадов. Јаболкото веќе не го поседувам. Ти имаш целосна контрола врз тоа јаболко. Ако сакаш, можеш да му го дадеш на пријател;тој да го даде на баба му;итн. Вака изгледа едноставна размена во четири очи. Во суштина, исто е дали јас ќе ти дадам банана, книга, или пак 10 денари. Но, да не брзаме.

Да се вратиме на јаболката!

Да речеме сега, јас имам едно дигитално јаболко. И, ти го давам на тебе ова дигитално јаболко. Аха! Сега работите стануваат поинтересни. Како знаеш дека токму моето дигитално јаболко, е сега твое, и, уште поважно, само твое? Размисли за момент.

Станува комплицирано, така? Како знаеш дека истото дигитално јаболко не го испратив и до Чичко Том? Или пак и до твојот пријател Јов? Или и до другарка ми Сања? Можеби направив илјадници копии од истото дигитално јаболко на мојот компјутер. Можеби го „закачив“ на Интернет и веќе 1 милион луѓе го имаат „симнато“.

Како што приметуваш,дигиталната размена е малку попроблематична. Преносот на дигитална јаболка не е идентичен како со преносот на физички јаболка.

Некој паметни компјутерџии всушност нудат решение за овој т.н. проблем на двојна потрошувачка. Но, не му ја мисли многу за ова. Се што треба да знаеш во оваа фаза е дека овој проблем долго време ги збунуваше компјутерџиите и никогаш не успеа да го решат –до овој момент. Но, ајде прво да смислиме наше решение.

БИЛАНСИ

Можеби овие дигитални јаболка треба да ги ставиме на биланс. Тоа е всушност обична книга каде што се водат сите трансакции –сметководствена книга. Оваа книга, бидејќи е дигитална, има потреба да живее во свој свет кој некој ќе го контролира. Да речеме, како во World of Warcraft. Blizzard, дечките кои ја имаат направено оваа онлјан игрица, имаат „дигитални биланси“ од сите ретки огнени мечеви кои постојат во нивниот систем. Така да, некој како нив треба да води сметка и за нашите дигитални јаболка. Одлично – го решивме проблемот!

ПРОБЛЕМИ СО РЕШЕНИЕТО

Сепак, имаме неколку проблеми:

1)Што ако некој кај Близардите го злоупотреби системот? Тој едноставно може да си додаде неколку дополнителни дигитални јаболки на своето конто кога и да посака!

2) Очигледно, не е баш исто како кога си седивме на клупа кога ти го дадов јаболкото. Тогаш бевме само јас и ти. Одејќи преку Близард е исто како да го вметнеш Чичко Том (трета страна) за сите наши трансакции кога седевме во парк. Тогаш, како можам да ти ги пренесам дигиталните јаболка само на тебе, на едноставен начин?

Постои ли начин кој ја заменува нашата клупа во паркот, и ја овозможува нашата дигитална трансакција во четири очи? Изгледа како да нема соодветно решение…

РЕШЕНИЕ

Што ако овие биланси ги дадеме …. на секого? Наместо да имаме еден чувар на сметководствените книги (како со Близардите), тие ќе „живеат“ во сечиј компјутер. Сите извршени трансакции на дигитални јаболка, во било кое време, ќе бидат зачувани – и сите ќе имаме пристап до овие информации.

Тешко да го измамиш овој систем. Јас не можам да ти пренесам дигитални јаболка кои не ги поседувам, бидејќи тогаш нема да има синхронизација во нашите системи. Плус, системот не е контролиран од една личност, со што знам дека не може било кој да си одлучи да си пренесе на себе повеќе дигитални јаболка. Контролите на системот се дефинирани уште од самиот почеток. И кодот и правилата се „open-source” – знаеш, нешто како Андроид софтверот што го користи брат ти на мобилниот. Или, како Википедија. Тука е за паметните луѓе да го подобрат, да го оддржуваат, обезбедат и константно да го проверуваат.

МАЛКУ ГИ ПОЕДНОСТАВИВ РАБОТИТЕ

…но овој систем кој го објаснив постои. Се нарекува Биткоин протокол. И оние дигитални јаболка се всушност „биткоини“ во самиот систем. Кул така?

Па, гледаш што се случи? Што ни овозможува јавната сметководствена книга?

1) Прво, истата е open source, ти текнува? Вкупниот број на јаболка се дефинирани во јавната сметководствена книга уште на самиот почеток. Јас знам колку е вкупниот број.Во самиот систем, јас знам дека истите се ограничени (ретки);

2) Кога правам размена, јас знам дека дигиталното јаболко потврдно го оттуѓувам и сега е целосно твое.Размената е верификувана и внесена во истиот момент во јавната книга;

3) Бидејќи сметководствената книга е јавна,јас немам потреба од Чичко Том (трета страна)за да обезбедам дека ти не ме измамуваш, или си си направил екстра копии од дигиталните јаболка, или си ги пратил истите на мене и некој трет, итн…

Во самиот систем, размената на дигиталните јаболка сега е суштински иста како размената на физички јаболка. Сега, сме сигурни во размената исто како гледаме дека јаболкото ги напушта моите раце и завршува во твоите. И, исто како на клупата во паркот, размената вклучува само две страни. Јас и ти –немаме потреба од Чичко Том да ни потврди дека сме направиле размена.

Сега можеме да тргува со 1.000 јаболка, или 1 милион јаболки, или пак .00001 јаболка. Со еден клик од дома можам да ти испратам дигитални пари во твојот дигитален новчаник ако си во Никарагва а јас си седам на плажа во Охрид. Па, дури можам и да закачам други дигитални работи врз дигиталните пари! Сепак, се се случува во дигиталниот свет. Може ќе ти испратам и порака со парите –или пак ќе ти зачакам нешто поважано, како договор, сертификат за акции или пак лична карта…

Зарем не е ова лудило? Како треба да ги гледаме или пак вреднуваме овие „дигитални јаболка“? Тие очигледно се корисни, нели? Па, веќе се води глобална дебата за ова прашање. Но, ова е приказна за друг пат. Најважно од се, пријателе, сега знаеш повеќе за Биткоин-от него повеќето.

Извор

Коментар: „За „левицата“ слободниот пазар и доброволната интеракција меѓу луѓето се најтемно зло против кое се борат!

K S

13:45, 13 јануари

Слободата за нив НЕ Е отсуство на принуда/присила како што е тоа случај кај либертаријанците; за левицата, слободата е отсуство на одговорност за самиот себеси, односно препуштање на човековите потреби на државната апаратура која доходот го дели егалитарно, на сите подеднакво. Според нив, слободата претставува систематско претворање на човековите потреби во ПРАВА кои подоцна се преточуваат во закони позади кои стои ПРИСИЛБАТА на државниот апарат, на власта. Се она што човекот не сака или е неспособен да го заработи, заедницата го прогласува за ПРАВО кое понатаму мора да биде законски спроведено на дело. Заедницата е должна да ги исполнува потребите на сите, што според социјалистичката легислатива значи „почитување на права“. Така функционира егалитарната шема во која секој секому е слуга и во која продуктивноста СЕКОГАШ бележи пад.

Тоа не е никаква слобода!

Тоа е редистрибутивен систем кој на крајот комплетно ја убива продуктивноста на економски план. На граѓански план, општествените појави не се изучуваат компаративно, туку пристрасно. Државните образовни установи ги воспитуваат децата во еден рурално-пролетерски дух, според кој колективитетот е поважен од поединецот. Во училиште учат дека мора да бидат СОЛИДАРНИ во секој поглед со остатокот на колективитетот, да бидат лојални, да бидат борци. Учат дека нивниот личен живот, успехот и комодитет се гревови, дека аскетизмот и „општата култура“ се најголеми доблести.

Таа колективистичка матрица е присутна и кај десната политичка опција! И тие знаат да влезат во револуционерен занес во потрага по колективистички идеали,ама од национален, не секогаш од социјален агол.

Второ, нема никакво ребрендирање на левицата, туку само нова терминологија на принципите кои еднаш веќе го опустошија поранешниот социјалистички комонвелт! Па така, наместо САМОУПРАВУВАЊЕ, денес се користи терминот ЕКОНОМСКА ДЕМОКРАТИЈА. Некогашниот принцип на донесување деловни одлуки во кој учествувале СИТЕ вработени во една компанија, сега има ново име, наместо самоуправување, сега е „економска демократија“.

Принципот е ист… се убива институцијата приватна сопственост, така што со вашиот имот повторно управува некој друг кој е назначен од социјалистичката држава, а не вие самите.

Нема НИКАКВА промена во левичарското изопачено толкување на слободата. Нивниот механизам кој води кон ропство (на прекрасен начин опишан од Хајек) е истиот, само надограден со нови пароли и термини.

Пишува: Виктор Трифуновски

Што е тоа „Развоен Буџет“?

K S

12:20, 05 јануари

Дедо Мраз и Развојниот Буџет се само митови, со првиот се придобиваат децата, со вториот возрасните гласачи.

Имав многу лошо чувство, кога како дете дознав дека Дедо Мраз не постои. Ок, и претходно имав сомневања во стилот: како е можно да посети милијарди деца за толку кратко време, како може да заврши работа со само една вреќа, како е можно да летаат неговите елени/ирваси или што и да се, итн..?

Ама кога дефинитивно го провалив Димче Мешковски на времето, облечен како Дедо Мраз, па уште кога дознав дека моите родители го платиле пакетчето кое наводно добриот дедо го дарува од срце, тоа беше многу непријатен судар со реалноста. Она што го сметав за бесплатно, испадна дека е финансирано од истите пари од кои егзситираме ние дома. Дека не се работи за никаква добрина, туку за добро организирана претстава со која се освојуваат детските срца. Тоа беше растурање на една магија во која толку многу сакав да верувам.

После толку години, гледајки како е скроен буџетот за 2014 година, и кои се очекувањата, неможам да поверувам дека некои луѓе се уште не раскрстиле со митот за Дедо Мраз. Користејки академско-политичка терминологија ( и тоа во духот на Кејнз, се разбира) митот за Дедо Мраз во економијата би можел да се нарече РАЗВОЕН БУЏЕТ. Тоа е магија во која академските економисти и политичарите силно веруваат, додека за обичниот свет тоа е само уште една представа со која наместо детските, се освојуваат гласачките срца.

Идејата е, дека државата со својата потрошувачка ќе ги насочела парите кон одредени политички одбрани сектори, со што би се отвориле нови работни места, би се намалил бројот на сиромашни и невработени, би биле создадени нови потрошувачи кои со своето трошење понатаму би ги поттикнале и другите сектори. Според ваквата теоретска предпоставка, на хартија се добива поголем економски раст, и повисок животен стандард за сите.

За разлика од Дедо Мраз, митот за РАЗВОЈНИОТ БУЏЕТ има сериозна академска длабочина поткрепена со многу докторски титули, илјадници научни трудови, милиони студентски и политички следбеници, и по некоја нобелова награда. Тоа е мит со кој не се излажани само нашите гласачи… измамен е добар дел од светот во последниве 80 години.

Но сепак, буџетот е само план (а не готови пари) според кој во иднина би се трошеле средствата собрани од граѓаните. Без нивното економско делување, не би постоел никаков буџет. Од овде може да се примети, дека митот наречен РАЗВОЕН БУЏЕТ, не е ништо друго, туку одземање пари од граѓаните и нивно префрлување во неисплатливите и непродуктивни сектори, кои без народните пари којзнае дали воопшто би функционирале. Кажано со јазикот на обичниот човек, сите ние ќе плаќаме повеќе данок за државата да може да им обезбеди работа на неколку десетици фирми, и вкупната економија наредната година да покаже поубави бројки.

На тој начин граѓаните плаќаат услуги кои ниту ги користат, ниту пак некој со сигурност знае дали им се потребни. На тој начин навистина се отвораат нови работни места, и навистина се создава одреден број нови потрошувачи, но крајниот ефект се губи бидејки средствата се обезбедуваат преку зголемена државна потрошувачка која ги зголемува цените и го намалува животниот стандард.

Спротивно на академските убедувања и на политичките тенденции, зголемените даноци со кои на крајот се покрива државната потрошувачка, ги зголемуваат цените, и така се неутрализира позитивниот ефект на новите работни места и новосоздадените потрошувачи.

Сепак, ефектот е прикажан како позитивен, бидејки зголемените цени најчесто прикажуваат пораст на БДП. Тоа е круната на целата измама. Кејнзовата формула наречена БДП (Бруто Домашен Производ) е академски патент кој е измислен како политичка алатка за собирање на гласови. Само на политичарите им значи оваа величина, за обичните луѓе тоа е практично неупотреблива равенка. Обичниот човек бара намалување на цените, а не нивно зголемување, што е во колизија со политичките тенденции за зголемување на БДП.

САД имал многу голем раст на БДП во времето на Втората Светска Војна поради порастот на воената индустрија. Стапката на невработеност била речиси 0% бидејки сите невработени биле ангажирани како војници, но квалитетот на живот бил скоро непоременет во однос на големата депресија од 1929/33 год. Републиканскиот конгресмен од тоа време Хауард Бафет вели: Се појави недостаток од работна рака, но и недостаток на храна, бидејки оние кои ги вработи државата фактички не произведуваа ништо, па моравме да ги храниме.

РАЗВОЈНИОТ БУЏЕТ има отприлика такви тенденции. Се отвораат работни места на сметка на сите нас, се финансираат со се поголем буџет кој се полни со се поголеми даноци, кои пак носат се повисоки цени на живот. На крајот, растот на бројките се прикажува како РАСТ НА БДП. Политичарите се фалат со поголеми бројки, додека обичните луѓе не добиваат речиси ништо. Затоа немојте да ве заведе нагорното движење на БДП. Тоа не значи секогаш повисок животен стандард, дури напротив, во реалноста резултатите може да бидат сосема спротивни.

Интервенционистичките бајки, продолжуваат со идеата дека задолжувањето на државата, со цел изградба на одредена инфраструктура, ќе ја подобрело конкурентноста на економијата. Понатаму, фирмите би постигнале подобри резултати, би исплатиле повеќе данок, со што кредитот би се вратил без проблем.

Ваквата теоретска предпоставка отера во банкрот многу држави, кои навистина веруваа дека државните долгови можат да донесат повисок животен стандард. Во пракса, РАЗВОЈНИОТ БУЏЕТ може да донесе повисок животен стандард, исто колку што можат да полетаат елените и ирвасите заедно со кочијата, и дебелиот Дедо Мраз во неа.

Еве само еден пример, а ги има уште многу низ Европа:
Хрватска со децении се задолжуваше градејки најквалитетна патна инфраструктура на балканот, најквалитетна железница, аеродроми, пристаништа, па дури позајмуваше пари за одржување на неисплатливите бродоградилишта, солани, и другите промашени фабрики останати од претходниот систем. Од позајмените пари се офајдија и спортските клубови и сојузи.

Ова расипничко трошење беше наречено „ финансирање на благосостојбата“ и се оправдуваше на истиот стандарден начин, дека со тие пари економијата ќе станела поконкурентна, ќе донесела повеќе пари во буџетот, со што долговите би се вратиле без проблем. Еве ја денес Хрватска на работ на банкрот, мора да го продава државниот имот, и дел од природните ресурси, за да ги врати долговите кои не донесоа НИКАКВИ позитивни движења во економијата. И тоа не е се… Хрватска веќе го зголеми ДДВ на 25%, со што граѓаните најмногу ги плаќаат долговите. Мораше да затвори многу државни институции, да намалува плати во државниот сектор, и со тие пари да го отплаќа долгот кој достигна 50 милијарди евра. Ситуацијата во која денес се наоѓа Хрватска, и од која нема да се извлече сигурно во наредниве 5-6 години, е непријатен судир со реланоста, кој јасно вели дека интервенционизмот (поготово задолжувањето) НЕ ја зголемува конкурентноста на економијата, така не се добиваат посилни компании, ниту повисок животен стандард.

Тоа е истото она разочарување кое јас го доживеав откривајки дека Димче Мешковски ми дава пакетче кое го платиле моите родители, односно дека тоа не е никаков добар дедо од Лапонија кој лета со ирваси, кој ете дошол да ги усреќи децата. И како што децата кога тогаш откриваат дека Дедо Мраз не постои, редно е сите ние како возрасни луѓе да раскрстиме со идеата дека политичарите можат да создадат повисок животен стандард.

Пакeтчето го плаќаат родителите, или некој друг… РАЗВОЈНИОТ БУЏЕТ го полниме ние со нашите пари, и никој друг. Државата нема пари, туку нив ги зема од граѓаните, исто како што Дедо Мраз не поседува пакетчиња. И државата, и Дедо Мраз, користат ТУЃИ средства. Со ова еднаш мора да расчистиме, и како зрели и одговорни луѓе да ги отрфрлиме политичките измами од типот РАЗВОЕН БУЏЕТ, како и сите други идеи со кои политичката класа себеси се прикажува како Дедо Мраз. Без разлика колку се таквите идеи подражни со академски теории.

Слободниот пазар бил и останал најдобриот и најдокажаниот економски полигон за подигнување на животниот стандард, кој не успејаа да го извалкаат ниту нео-кејнзијанските лаги обвинувајки го за актуелнава економска криза. Потребно е намалување на буџетот, намалување на фискалното, социјалното и еколошкото оптеретување на фирмите и граѓаните, укинување на сите возможни регулативи кои го оптеретуваат бизнисот и работењето воопшто. Секој треба да има право да влезе или излезе од било кој стопански сектор, без било каква државна арбитража, лиценца, дозвола или друг вид на условување. Конкурентноста се зголемува со производство на поевтини производи. Инвестициите доаѓаа само доколку инвеститорите гледаат шанса да се збогатат, а не да ја подобрат „Македонската Благосостојба“. Капиталот се зголемува со штедење, а не со трошење. Само со зголемување на капиталот може да се очекува поголема продуктивност по работник за единица време (час, ден, месец, итн) само зголемената продуктивност по работник може да доведе до зголемена побарувачка на работна сила. Дури тогаш доаѓа до раст на животнот стандард.

Кога расте животниот стандард во услови на слободен пазар, цените имаат тенденција на опаѓање, а не на пораст. Зголемената понуда на производи по пониски цени не дава секогаш раст на БДП, затоа и БДП неможе да има централна улога во економските односи. Реален економски раст имаме доколку можеме за нашите пари да си дозволиме повеќе производи и услуги. Нивната цена опаѓа со технолошкото подобрување на производството. Како се намалува учеството на работната рака, производството станува се поевтино, а добивките се поголеми.

Намалувањето на работната рака во процесот на производството не значи поголема невработеност, како што сметаат поклониците на Кејнз и Маркс, туку напротив. Кога купуваме поевтини производи, ни остануваат пари за да купуваме нови производи, иновации кои претходно или не постоеле, или биле премногу скапи. На таков начин ги финансираме новите стопански сектори, новите индустрии, новите погони кои отвораат нови работни места. Така човекот може да си дозволи се повеќе и повеќе производи и услуги. Денес имаме повеќе апарати за домаќинство, купуваме повеќе храна, користиме се повеќе поразлични услуги, итн. Тоа е реално зголемување на животниот стандард кое НИЕДЕН развоен буџет неможе да го создаде, ниту пак истото секогаш може да се измери со равенката БДП.

За да започне таквиот процес, прво мора да расчистиме со интервенционистичката и социјалната митологија. Политичарите неможат да создадат повисок животен стандард, туку приватниот сектор чија единствена цел е зголемување на личното богатство. Само неограничената акомулација на капитал може да донесе зголемување на инвестициите, и зголемување на побарувачката за работна рака. Дивиот и неограничен капитализам, подразбира неограничена економска слобода во која секој може од работник, да стане инвеститор… ама и обратно, зависно од тоа колку добро им служиме на обичните луѓе на пазарот.

Тоа е најдобриот, етички најисправниот и најправедниот економски систем. Да им служите на обичните луѓе на пазарот на најдобар можен начин, нудејки што поевтини и поквалитетни производи или услуги, и за возврат да го подобрувате сопствениот материјален статус.

„Развојниот Буџет“ е начин со кој државата создава успешни стопанственици, кои не знаат, или се неспособни да му служат на пазарот. Така се финансираат секторите и фирмите кои се омилени или блиски до политичките елити, и тоа со нашите пари. Тоа не се фирми и сектори кои им служат на обичните луѓе на пазарот, тоа се фирми кои им служат на политичарите, и кои без „развојниот буџет“ и сличните политички измами, најверојатно не би ни постоеле.

Затоа, луѓето треба својот глас да го дигнат барајки поголеми економски слободи, а не поголем „развоен буџет“ кој ќе ни одземе уште повеќе пари. Ако се очекуваат граѓански протести, тие треба да бида про-капиталистички, а не социјални.

Ви посакувам среќна и успешна 2014 година. Нека има помалку пари во државната каса, нека има повеќе во Вашиот џеб!

Пишува:

Виктор Трифуновски
претседател на Либертаријански Клуб АТЛАС, Скопје

1...4.3584.3594.360 4.361 Page 4.359 of 4.361