Александар Вучковски - сомелиер: Како македонските вина го освојуваат светот? ↓↓↓
Една ден у ресторан влева Блажо, а со него врзано на ортомка еден голем ној..
Седнуат на мас’та, иде келнерката и ги прашуе шо сакат, и Блажо вика;
—Сакам голем хамбургер, помфрит и пиво….
Се врте и го прашуе нојот;
—А ти….
—И ја исто сакам…
Завршуат со јадењето, иде келнерката да наплате, и му вика;
—Сметката е 650 денра..
Блажо посига у џепот, и ваде точно толку пари…
И така една недела, се исто,
Влева другата недела, келнрката прашуе;
—Вообичаено ли че биде…
—Не, денеска е Понделник и сакам две ребра, зелена салата и пиво….
Го прашуе нојот;
—А ти..
—И ја го сакам истото…
После некое време иде келнерката со сметката и вика;
—Тоа е 970 денара…
Блажо па посига у џепот, и па ваде точно пари колку шо е сметката…
Кленереката радознала го прашуе;
—Де кажи ми сеа, како сег’гаш од џепот вадиш точно пари..
—Абе пред некоа година, го чисте подрумот и најду стара ламба каа наа на Аладин, фана да а чистам и испадна дух, и ми речи дека че ми исп’не две желби,
Мојта прва желба ми беше, у џепот да имам точно толку пари колку шо ми требе да а платам сметката, и желбата ми се оствари…сег’гаш каа купуам нешто, у џепот ми се појавуат точно толку пари колку шо ми требе..
Келнерката вика;
—Па тоа е стварно паметно, друг би барал огромно богатство и други глупости, а ти че бидиш богат до крајот на животот…
—Баш така, да побарам леб и млеко, или нај скапата кола, сег’гаш че можам да платам…
—А шо е финтата со нојот…
—Е таму се заеба даа, втор’та желба ми беше, со мене до крајот на животот да е младо пиленце со д’ги нози и голем газ, шо секаш че сложе шо че кажам јас….
