Александар Вучковски - сомелиер: Како македонските вина го освојуваат светот? ↓↓↓
Оценувачката комисија за доделување на наградата „Антево перо“ за 2019 година, во состав: проф. д-р Венко Андоновски (претседател), д-р Атина Цветаноска и Жорж Поповски (членови), по неколку одржани состаноци на кои темелно расправаше за ракописите кои влегоа во најтесен избор, на заседанието од 12 септември, донесе одлука наградата „Антево перо“ за 2019 година да ѝ се додели на поетесата Александра Димитрова, за поетскиот ракопис „Дупка“.
Годинава, покрај наградата „Антево перо“, која подразбира печатење на наградениот поетски ракопис, оценувачката комисија, имајќи ја предвид извонредно квалитетната поетска продукција, реши да додели и две придружни награди „Антев златник“: станува збор за златник со ликот на поетот Анте Поповски, кој ќе им биде врачен на Михајло Свидерски, за поетскиот ракопис „Граници“ и на Сузана В. Спасовска, за поетскиот ракопис „Јазикот на светлината“.
Наградената стихозбирка „Дупка“ од Александра Димитрова покажува веќе зрел, софистициран поет, еден хиперсензибилен поетски сеизмограф кој ги бележи и најситните треперења на харфата на човековта душа. Тие емотивни треперења на струните на таа скапоцена поетска харфа, во сите тоналитети, од најмрачните (смртта) до најсветлите (љубовта), поетесата ги нотира во високософистициран поетски идиом, кому интелектуализацијата му е главен виолински клуч. Интелектуално задлабочена како кај Ханс Магнус Енценсбергер, емотивно растреперена како кај Сергеј Есенин, свртена кон апсурдот на животот како кај Албер Ками, еротизирана на места како кај Анаис Нин, а меланхолична, архи-носталгична и криптографски поставена како кај Анте Поповски, оваа поезија, во овој миг претставува навистина нова вертикала на македонското поетско писмо. Тоа е поетска изохипса чија височина изненадува со оглед на релативно младата уметничка возраст на поетесата, но и обврзува на висока поетска функционална писменост за секој кој сака да ја следи или да се натпреварува со неа.
Михајло Свидерски, извонредно квалитетен поет (кој и лани високо котираше кај оценувачката комисија), понудува ракопис под наслов „Граници“. Тоа е поезија на таканаречен максимален минимализам, во која со еден „телеграфски стил“, но и со висока интелектуална оркестрација се третира националната тема на македонскиот егзодус, во буквална и во фигуративна смисла.
Сузана В. Спасовска пак, во стихозбирката „Јазикот на светлината“ ни понудува една поетска космологија на светлината, нејзина митска анатомија, повторно (како и кај Димитрова и Свидерски) преку еден изразено интелектуализиран поетски идиом, кој не само што не им пречи на чувствата, туку напротив, ги доведува до усвитен емотивен апсурд.
Нововостановената награда „Антев златник“ ќе се доделува секогаш кога комисијата ќе констатира висок квалитет на пристигнатите ракописи, а бројот на добитниците ќе биде максимално двајца во една година. Добитниците на оваа награда, како и добитникот на „Антево перо“ ќе имаат рамноправен статус на ексклузивни учесници на Манифестацијата.
Од оваа година, оценувачката комисија ја востановува и наградата „Антев часовник“, за млади поети до 25 години, со цел дополнително да се стимулира творештвото на најмладите наши таленти. Симболиката на наградата е јасна: името на Поповски сведочи дека добитникот на наградата е Антев следбеник, а часовникот симболизира дека времето на младиот поет допрва доаѓа. Годинава, наградата „Антев часовник“ ѝ се доделува на младата поетеса Емануела Ковачевска за поетскиот наслов „Кожена душа“. И добитникот на оваа награда е рамноправен ексклузивен учесник на Манифестацијата.
