Александар Вучковски - сомелиер: Како македонските вина го освојуваат светот? ↓↓↓
Мулти-културализмот како концепт е применлив исклучиво во (нео)комуњарска Европа и Северна Америка. Мулти-културни се оние средини во кои има што помалку (по можност и воопшто) домицилно бело христијанско население, и што повеќе од сите други раси, вери и етноси. Мулти-културна е онаа средина каде домицилниот јазик изумира, каде има што повеќе странски јазици.
Збор-два за мулти-културализмот како модерен атак врз човековите слободи. Не можеш да бидеш мулти-културен во Јемен, Судан, Иран, С.Арабија, Пакистан. За таквите средини мулти-кутурализмот е табу тема на локално ниво, односно непристоен и политички некоректен муабет доколку некој отвори уста од овде.
Мулти-културализмот како концепт е применлив исклучиво во (нео)комуњарска Европа и Северна Америка. Мулти-културни се оние средини во кои има што помалку (по можност и воопшто) домицилно бело христијанско население, и што повеќе од сите други раси, вери и етноси. Мулти-културна е онаа средина каде домицилниот јазик изумира, каде има што повеќе странски јазици.
Во Европа, позитивни примери на мултикултурализам се Брисел, Ротердам, Виена, Лондон, Париз, Минцхен, Франкфурт, Малме…каде белите христијани се малцинство, во изумирање или масовно иселување. Негативни примери каде мулти-културализмот тешко вирее се: Варшава, Талин, Будимпешта, Брно, Братислава и сл. Се разбира, доколку поставиш прашање за мулти-културализмот на Косово, тоа е непристојно, и политички некоректно однесување.
Во Македонија, како позитивен пример за мултикултурализам НЕ се зема Крушево, каде во мир живеат Македонци и Власи (на пример) ниту пак Чучер-Сандево каде без проблеми живеат Македонци и Срби. Позитивни примери за мулти-културализам се Старата скопска чаршија, каде етничките Македонци се отселуваат одамна (ако воопшто некој останал) понатаму: Бутел, Гази-Баба, Чаир, Топанско Поле, Струга, Куманово каде Македонци има се помалку. Негативни примери, каде мулти-културализмот тешко вирее се: Битола, Прилеп, Штип, Берово, Делчево. Се разбира, непристојно е да се зборува за мултикултурализам во Арачиново или да речеме Зајас.
Кој е крајниот резултат?
Различните култури притискаат кон различни, кон поинакви правила на живот, но и закони. Во Европа карикатурата на Мухамед беше забранета за прикажување, согласно мулти-културните стандарди кои владеат. Некогашна слободна Европа, која му се смеела на Источниот комунистички блок поради изрекувањето казни за кажан виц, шега, хумор…или било каков друг облик на исмеваље…сега оди по истите тоталитарни стапки. Според кои тоа закони, обичаи или норми, е забрането исмевањето на пророкот Мухамед? Според уставите на Англија, Франција, Германија и др…сигурно НЕ. Тоа е забрането согласно Шеријатското право. Забраната за прикажување на карикатурите на пророкот Мухамед, е прва, но не и последна, победа на Шеријатското право против слободата на говорот.
Понатаму… по многу јавни базени, претежно во Германија, Шведска и Франција, постои полова сегрегација, поделба на машки и женски дел. Според кој тоа устав непознатите мажи и жени не треба да се гледаат меѓусебно без алишта на себеси? Според НИЕДЕН. Тоа е забрането согласно Шеријатското право, кое е на Запад прифатено токму во духот на мулти-културализмот. Уште една победа за шеријатското право, овој пат врз половата еднаквост.
Понатаму…според кој тоа устав, според кои закони, или обичаи, свинското месо мора да се одвои од останатите типови месо, односно да не се преработува или продава на исто место? Тоа се т.н ХАЛАЛ СТАНДАРДИ, повторно согласно шеријатското право. И уште една победа за шеријатското право, овој пат против слободниот пазар.
Кој е следниот таргет на Шеријатот во Европа…сечење на раце поради кражба, ампутација на клиториси кај девојчиња, каменување поради неверство…што?
Во Македонија е опасно да зборувате против Охридскиот Рамковен договор, а доколку тоа го правите добивате предупредувања, од најави за распад на државата, па се до нарушување на безбедноста, колективна, но и лична. Што е тоа ако не директна закана по живот? Во исто време, опсесијата со мулти-културализмот кај одредени Македонци, донесе една нова перверзија која е на Запад одамна присутна. Тоа е АВТО-ШОВИНИЗМОТ, омраза кон сопствената група, нација, етнос, раса. Мирослав Грчев е типичеен, но не и единствен пример на авто-шовинизам во Македонија. Во Хрватска таков е примерот со пратеникот Иван Пернар, во Србија е новинарот Предраг Луковиќ. Во Англија таков е примерот со Џереми Корбин, и писателот Џон Греј. Кај Русите тоа е тенисерката Ана Курникова. Во Америка такви се Мајкл Мур, Вард Черчил, Саманта Би, Розалина Бар…итн.
Такво нешто има само кај христијаните од европско потекло, кои мулти-културализмот ги држи на обивнителна клупа, поради нивното минато на колонисти или наводни репресивци кон одредени различни групи.
Мулти-културализмот МОРА да умре, да исчезне, да го снема, да заврши на буништето на историјата…а на негово место да се врати старата добра НАТУРАЛИЗАЦИЈА!
Пишува: Виктор Трифуновски
