Мајката на Ана Николиќ ѝ била и најдобар пријател и конкуренција
Мајката на Ана Николиќ, Милјана, ја добила ќерката на 20 години, а останала вдовица на 39. Според зборовите на нејзината ќерка, таа била најголемиот херој, поддршка, но и најкомплицираниот однос што некогаш го имала во животот.
„Односот меѓу мајка и ќерка е најкомплицираниот од сите семејни односи и многу се менува, не е константен. Имавме периоди кога бевме најдобри пријателки, што јас не мислам дека е правилно, ниту некогаш ќе бидам тоа со Тара. Но, мојата мајка ме роди на 19-20 години, остана вдовица на 39. Многу млада ме роди и затоа беше логично што бевме како другарки. Јас тогаш веќе бев ѕвезда, градот, луѓето, лудилото… Сите ми велеа: ’Излези еднаш во град без мајка ти!‘“
Ана вака го опиша својот сложен однос со мајката Милјана во емисијата „Претрес“.
„Таа беше на сите мои концерти пред воопшто да станам позната. По Сава Центар се трчаше и постојано ми раскажуваше како луѓето коментираат: ’Која е оваа риба?‘ – а никој не знаеше дека таа ми е мајка. Таа целосно ја следеше мојата кариера додека не ме предаде на Марко.“
За тоа дека мајката на Ана Николиќ била љубоморна на својата ќерка, пишувале многу медиуми, но Ана сега открива дека има и друга страна на приказната – дека и таа некогаш била љубоморна на Милјана.
„Зборувам со својата мајка, никогаш не било дека не зборуваме. Со мајка не можеш секогаш да комуницираш лесно, но односот ни беше сложен. Во еден момент таа влезе во некаква натпреварувачка улога со мене, а јас целосно се повлеков од Ана Николиќ.“
„Ова можеби звучи грубо и директно, но во суштина, на тоа се сведува. А што ако и јас понекогаш бев љубоморна на неа? На пример, за првиот роденден на Тара јас имав 150 килограми, а мојата мајка облече чипкана фустан без постава. Јас ѝ реков: ’Мајко, дали заборави да облечеш нешто одоздола?‘, а таа ми вели: ’А зошто, извини што си дебела, жал ми е!‘“
Ана открива колку Милјана работела на својот изглед:
„Таа мене ме имаше за пример за натпреварување, цел живот носеше фармерки број 26. Еден ден ја прашав: ’Мамо, каде си?‘, надвор беше 46 степени, а таа ми вели: ’На Олимп сум, трчам.‘ Јас веднаш влегов во кола и заминав по неа. Секогаш имаше некое натпреварување, но тоа не беше љубомора, тоа едноставно беше дел од неа, и секогаш ќе биде така.“
