Александар Вучковски - сомелиер: Како македонските вина го освојуваат светот? ↓↓↓
Нарочува бело Менде, порочува:
„Како знојеш, аџи Павле да си дојеш“.
Да си доеш, аџи Павле пред Петровден,
пред Петровден, аџи Павле, две недели.
Ако не доеш, аџи Павле, пред Петровден,
ќа го најеш бело Менде оможено.
Така се пеело претпетровденски, со децении па и векови наназад, на падините на раскошната Бистра, во чии пазуви, во срцето на мијачијата, се красат куќите на легендарното Галичник. А галичките свадби, секоја година токму на Петровден ги збирале печалбарите од овој крај, од сите страни на светот, да бидат со своите најблиски и да ја продолжуваат вековната традиција на петровденските свадби во Галичник.
Петровденската Галичка свадба е богата со многу оригинални, единствени и неповторливи свадбарски обичаи и ритуали, автентични за галичкиот крај, со неверојатно културно, културолошко, антрополошко и традиционално значење за македонскиот народ и традиција.
Чекањето на тапаните, китењето на бајракот, вечерното одење на вода, канењето на мртвите, свекрвиното оро, носењето на невестата на вода, поставувањето на свадбарскиот бајрак, бричењето на зетот, земањето на невестата, замесувањето на лебот, венчавањето во црквата „Св. Петар и Павле”, и други обичаи кои денес живеат само во повеќе од 40-годишната културна манифестација „Галичка свадба“, во себе содржат и кријат многу детали од животот на Галичанецот во минатото.
Така беше и оваа година во Галичник, на уште едно потсетување и оживување на вековната традиција, низ адети, ритуали, церемонии и веселба од кои извира и пее духот на македонската народна душа.
Од самото срце на Галичник, од центарот на мијачкиот регион и еден од изворите на духот на Бистра Планина, низ фотографии се потсетуваме и во живо сеќавање ги одржуваме спомените за традицијата, битот и духот на овој народ, кои се непресушно и непроценливо богатство на македонскиот културен идентитет.
Фото и текст: Александар Војнески
