Антитела кои ги произведуваат јужноамериканските лами можат да бидат ново оружје против коронавирусот


Игор Насковски: Како да станеш трагач на тартуфи и да заработуваш 5.700€ за 1кг! ↓↓↓


Научниците од Институтот Росалинд Френклин откриле дека нано-телата, помали, едноставни форми на антитела произведени од лами и камили-можат ефикасно да го таргетираат вирусот СОВИД-19 Сарс-КоВ-2 во форма на спреј за нос.

Според студијата, молекулите со краток синџир, кои можат да се произведат во лабораторија, значително ги намалиле симптомите на Ковид-19 кога биле дадени на заразени животински модели.

Нано-телата цврсто се врзуваат за вирусот, го неутрализираат во лабораторија и можат да обезбедат поевтина и поедноставна алтернатива на човечките антитела земени од пациенти кои оздравуваат од ковид-19.

Човечките антитела се користат за сериозни случаи за време на пандемија, но обично треба да се дадат како инфузија во болница.

„Иако ова истражување е сеуште во рана фаза, отвора значителни можности за употреба на ефективни третмани со нано-телата против Ковид-19“, изјавил професорот Мајлс Керол, заменик-директор на Националната служба за заразни болести при англиското јавно здравје (PHE).

„Ова се едни од најефикасните средства за неутрализирање на Sars-CoV-2 што ги тестиравме досега на PHE“, рече Керол.

„Веруваме дека уникатната структура и јачина на нано телата придонесуваат за нивниот значаен потенцијал и за превенција и за лекување на ковид-19 и со нетрпение очекуваме да работиме заедно на патот кон клиничките студии“.

Професорот Реј Овенс, раководител за производство на протеини во Институтот Розалинд Френклин и главен автор на студијата, вели: „Нано -телата имаат бројни предности во однос на човечките антитела“.

„Тие се поевтини за производство и може да се инјектираат директно во дишните патишта преку небулајзер или спреј за нос, можат самите да ги нанесуваат дома, наместо да се администрираат со игли“.

„Ова може да биде корисно во смисла на лесна употреба за пациентите, но исто така го носи лекот директно на местото на инфекцијата во респираторниот тракт“.

Истражувачите успеале да генерираат нано -тела со вбризгување на дел од протеинот во ламата наречена Фифи, која е дел од фабриката за производство на антитела на Универзитетот во Рединг.

Протеинот се наоѓа на надворешната страна на вирусот и е одговорен за врзување со човечките клетки, така што вирусот може да ги зарази. Иако инјекциите не ја разболеле Фифи, тие го поттикнале нејзиниот имунолошки систем да се бори против вирусниот протеин со создавање нано -тела против него.

Мал примерок од крв бил земен од ламата и истражувачите успеале да излачат четири нано тела способни да се врзат за вирусот. Нано -телата потоа биле споени во синџири од три за да ја зголемат нивната способност да се врзат за вирусот. Потоа се произведуваат во лабораториски ќелии.

Студијата покажала дека трите синџири на нанотела биле во можност да ги неутрализираат и оригиналните варијанти на вирусот Ковид-19 и алфа варијантата.

Четвртиот синџир на нано телата успеал да ја неутрализира бета варијантата на вирусот. Кога на заморците заразени со вирусот им бил даден еден од синџирите на нано телата, животните покажале значително намалување на симптомите на болеста.

Заморците третирани со нано телата имале помалку вируси во белите дробови и дишните патишта по седум дена отколку нетретираните животни.

Научниците велат дека резултатите се првиот чекор кон развојот на новиот тип на третман за ковид-19, што може да се покаже како непроценливо додека продолжува пандемијата.

Професорот Џејмс Нејсмит, директор на Институтот Розалинд Френклин, кој помогнал да се води истражувањето, вели: „Да има лекови што можат да го лечат вирусот, сепак ќе биде многу важно, особено затоа што целиот свет не е вакциниран со иста стапка и постои ризик на нови варијанти способни да го заобиколат ефектот на вакцината “.

Истражувачкиот тим, во кој биле вклучени научници од Универзитетот во Ливерпул, Универзитетот Оксфорд и ПХЕ, сега се надева дека ќе добијат средства за да подготват клинички студии кај луѓе.

Резултатите од студијата се објавени во списанието „Nature Communication“.