Диск голф го освојува светот, а го нема во Македонија!? ↓↓↓
Гратчето Ани во турската провинција Карс на границата со Ерменија сведочи за едно кралство и за едно царство од Византија до Османлиската Империја. Порано овој град беше место за живеење на илјадници луѓе, културен центар и регионална сила под средновековната ерменска династија.
Ани првпат се спомнува во петтиот век, а престолнина на Ерменија стана во 961. До 18 век беше целосно напуштен. Денес е напуштен „град на духови“, кој „стои сам“ на платото во оддалечените висорамнини во североисточниот дел на Турција, 45 километри од турскиот град Карс.
Посетителите, кои поминуваат низ Ани веднаш ги дочекуваат градските ѕидини со панорамски поглед на урнатините, кои опфаќаат три века и пет царства вклучувајќи ги и Ерменците, Византијците, турските Селџуци, Грузијците и Османлиите.
Градот Ани и е отстапен на Русија, кога Отоманското царство беше поразено за време на руско-турската војна. По избувнувањето на Првата светска војна, Турците се бореле да се вратат на североисточниот дел на Анадолија. Иако е вратен градот Ани и околината, во регионот беше формирна Република Ерменија.
Урнатините на древниот мост преку реката Акхуриан која тече на дното на клисурата и создава природна граница, никој не ги чепка со оглед на спорната состојба на турко-ерменските односи. Овие две земји веќе долго време не се согласуваат околу масовните убиства на Ермениците кои се случиле во рамките на Османлиското царство во текот на Првата светска војна. Турција службено ја затвори својата копнена граница со Ерменија во 1993 година како одговор на територијалниот конфликт меѓу Ерменија и турскиот сојузник Азарбејџан.
Историчарите долго време тврделе дека Ани е заборавен средновековен Нексус и како резултат на тоа, градот сега е на пробната листа за признавање како Светско културно наследство на УНЕСКО. Со малку среќа и внимателните реставратоски работи кои почнаа во 2011 година, градот може да оживее.
Научниците проценуваат дека во 11. век популацијата во Ани достигнала дури 100.000 луѓе.
Познат како „град со 1.001 црква“ во Ани ерменските владетели и градските трговци финансирале голем број верски објекти. Археолозите до денес откриле докази за постоење на најмалку 40 цркви, капели и мавзолеи.
